Nasze rady

„Nakładanie ograniczeń jest oznaką miłości”, ale często my – Rodzice, nie wiemy, jak te ograniczenia nakładać. Nikt przecież nie jest rodzicem od urodzenia. Jest to pewna rola, której stopniowo się uczymy. A oto kilka cennych rad, które pomogą osiągnąć pożądane cele:

 1. Wprowadź w miarę możliwości uporządkowany i stały rozkład dnia dziecka, tak aby dzień był jasno i przejrzyście zorganizowany. Przestrzeganie stałych godzin wykonywania czynności tworzy stabilność, która uspokaja dzieci, daje im poczucie bezpieczeństwa i pozwala lepiej zorganizować czas.

2. Wydając polecenia, wyrażaj się konkretnie i zrozumiale. Zanim wydasz takie polecenie, upewnij się czy dziecko jest spokojne i Cię słucha. Gdy czegoś od dziecka wymagasz, mów o tym, będąc blisko,  nawiąż kontakt wzrokowy.

3. Musisz mieć pewność, że jasno określiłeś, jako Rodzic, co jest dozwolone, a co nie, oraz jakie mogą być konsekwencje poszczególnych zachowań. Zawsze, gdy zachowanie jest niewłaściwe, wyciągaj zapowiedziane wcześniej konsekwencje, aby nie stracić wiarygodności i autorytetu. Wyjaśnij dziecku, dlaczego dane zachowanie było niewłaściwe.

 4. Najlepiej, aby konsekwencje następowały bezpośrednio po nieodpowiednim zachowaniu, tak aby dziecko łatwo jedno z drugim powiązało. Dziecko musi mieć jasność, którą zasadę naruszyło. Nie można go krytykować czy karać za złamanie zasady, która nie była wcześniej jasno sformułowana.

 5. Zawsze konsekwentnie rób to, co zapowiedziałeś słownie. Mów „nie”, jeśli masz przekonanie, że dane zachowanie nie może mieć miejsca. Przy tym nie zmieniaj podjętej decyzji. Nie może być tak, że coś dzisiaj jest zabronione, a jutro dozwolone. Dziecko powinno wiedzieć, że to rodzice są tymi, którzy wydają polecenia, że mają autorytet i doświadczenie oraz wiedzą, co dla niego jest dobre, a co złe.

6. W chwilach płaczu czy złości nie próbuj dziecka do niczego przekonywać. W pierwszej kolejności postaraj się odwrócić jego uwagę, zaproponować mu inne zajęcie, pokazać coś ciekawego. Jeżeli złość, czy zły humor utrzymują się, przytul dziecko mocno i tul tak długo, aż się uspokoi. Później, gdy nastrój wróci do normy, wytłumacz dziecku, dlaczego jego zachowanie uznajesz za dobre, czy złe.

7. Jeżeli rodzice czują, że postąpili niesprawiedliwie lub byli zbyt surowi wobec dziecka, mogą i powinni przeprosić je i wyjaśnić swój „błąd”.

8. Ignoruj mało istotne przejawy złych zachowań czy impulsywności. Zawsze zwracaj większą uwagę na zachowania dobre niż na złe. Staraj się częściej okazywać dziecku radość z jego właściwego zachowania niż smutek i krytykę z powodu złego.

9. Pamiętaj, że dzieci dużo lepiej rozumieją konsekwencje niż racje stojące za danym zachowaniem. Zawsze lepszy efekt daje premiowanie czy krytyka za poszczególne zachowania niż próba wytłumaczenia dzieciom powodów, dla którego dane zachowanie jest lub nie jest właściwe. Zwłaszcza pamięć o pochwałach czy akceptacji pozytywnego zachowania zwiększa prawdopodobieństwo ponownych poprawnych zachowań w przyszłości.

 10. Pamiętaj, że kwestionujesz konkretne zachowanie swojego dziecka, a nie swoje dziecko. To zachowanie, a nie osoba, jest dobre lub złe.